Ik herlees momenteel het boek ‘De nachtwandelaar’ van Marianne Frederiksson. In het boek vertrekt een jonge Chaldeeuwse magiër genaamd Anjalis, uit de langzame, kale woestijnwereld waar hij is opgegroeid en trekt naar Griekenland om de Griekse ziel te leren kennen.
Doorgaan met lezen “Polarisatie en het grote verdriet”
Luister er doorheen, door het gieren, het suizen, het dwarrelen. Hoor je de stilte? De stilte waarin alles leeft, ademt? Mens, dier, natuur. We leven op de ondertoon van de wind. Daarom verstaan we elkaar, kunnen we de fluistering horen, die leeft in iedere cel van ieder levend wezen.
Doorgaan met lezen “We leven op de ondertoon van de wind”
Vitaliteit is het laatste thema tijdens de training ‘Leven als een paard’. En het blijkt een woord te zijn waar nogal wat associaties aan hangen. ‘Ik denk bij vitaliteit altijd aan wandelen en veel groene smoothies drinken’, zei een deelnemer eens.
Doorgaan met lezen “Vitaliteit: bewegen met het leven”
Stel je een mens voor met in zijn hand een muntje. Iemand zou het moeten tekenen: een groot mens met een klein muntje. De mens draait het muntje om en om tussen zijn vingers. Bij elke slag van het muntje zegt hij: ja maar, ook dit, ja maar, ook dat, ja maar, ook dit, ja maar… Of, als het een wijs mens is, zegt hij: ja, en dit ook. Ja, en dit ook. Ja, en…
Doorgaan met lezen “De werkelijkheid heeft geen kleur”
Vorige week ontving ik van een collega een sessie in de wei over (mijn) leidende principes. Leidende principes doen wat ze zeggen: ze leiden je. Ze hebben jou meer dan dat jij hen hebt. Je wordt door ze bewogen en ze werken ook als jij je er niet van bewust bent (al kunnen ze een krachtig kompas zijn als je ze kent).
Doorgaan met lezen “Bestaat groei eigenlijk wel?”
Er is een bepaalde vanzelfsprekendheid in de manier waarop paarden met je omgaan. Het is niet lijdzaam, niet bijzonder geïnteresseerd en ook niet ongeïnteresseerd. Ze reageren op je zoals ze op alles reageren wat zich aan hen voordoet: scannend, aftastend, beoordelend op potentieel gevaar.
Doorgaan met lezen “Leven als een paard”
Een maand geleden stond ik langs de rand van een paardenbak. De paarden stonden roerloos naast elkaar. Om mij heen mijn teamgenoten geknield op de grond. Zowel paarden als mensen bogen hun hoofd. En ik stond rechtop naast de paarden. Inwendig steigerend.
Doorgaan met lezen “Op de grens tussen nu en morgen, leven wij”
Stuiterende kinderen: mama, mama, mama, mag ik….?
Werkgever: we verwachten dat je zoveel mogelijk je werk blijft doen…
Of je nu paardencoach bent of niet, de volledig herziene editie van het boek ‘Coachen met paarden – de wijsheid van de kudde’ van Ruud Knaapen, is geen gemakkelijk boek. Maar de mate waarin je in staat bent de inhoud te ‘begrijpen’, heeft meer te maken met de mate waarin je bereid en in staat bent je te laten veranderen dan met je kennisniveau.
Doorgaan met lezen ““Voor de woorden is alles al gebeurd””
Vorige week was ik aan het eind van een werkdag onderweg naar de trein. Het regende. Ik dook diep in mijn jas, het was echt guur. Met onzichtbare oogkleppen op wilde ik vooral graag zo snel mogelijk het stationsgebouw bereiken. Toen hoorde ik iemand met stemverheffing praten.
Doorgaan met lezen “Holding space als een kind”
WijsGoed 