Blogs

Zachtheid

“Zachtheid is een kracht, die velen onderschatten. Behalve degenen die over haar beschikken.”

uit: een post die ik eens schreef

Met dat ik stil word, me een beetje terugtrek, uit de noodzaak om extravert te zijn, word ik ook zachter merk ik.

Het is een zachtheid die ik inmiddels kan dragen.

Ik ben dankbaar voor de lessen in stevigheid die ik gehad heb de afgelopen jaren.

Maar het is de zachtheid die nu wil praten.

Doorgaan met lezen “Zachtheid”

Misschien is het tijd

“Dat doe je al heel lang, he? Wachten.”

Hij kijkt me recht aan.

Ik heb net gevraagd wie van de groep als volgende de bak in wil. Hij maakte oogcontact en ik vroeg hem of dat was omdat hij wilde of omdat hij juist liever even wilde wachten. Dat laatste, zei hij. Toen stelde ik instinctief die vraag. De woorden verlieten mijn mond voor ik er erg in had.

“Ja, dat ken ik wel”, zegt hij.

Doorgaan met lezen “Misschien is het tijd”

Begrijpen wat kudde is (met je hele wezen)

‘Kijk eens wat er gebeurt als je knielt?’

Ze had zichzelf herkend in één van mijn podcasts: ‘Ik hou niet van groepen’. Alleen voelde vaak veiliger, zelfs in een groep. Veiliger, maar ook eenzaam. Terwijl in haar de potentie schuilt om te verbinden.

Maar dat moest ze nog ontdekken.

Wat ze wel wist: ze wilde de kudde in.
Het was er tijd voor.

Doorgaan met lezen “Begrijpen wat kudde is (met je hele wezen)”

Soms denk ik dat dit eigenlijk alles is

KuddeWijs-jaartraject dag 1.
Thema: kudde, natuurlijk.

We doen een oefening die in een paar stappen leidt naar kijken als een paard. De deelnemers staan op een rij in de paddock en ik sluit als altijd bij de laatste stap aan. Omdat het kloppend voelt, doen we collectief 3 stappen achteruit en het voelt alsof we daardoor (nog) meer een kudde worden, de paarden inbegrepen.

Doorgaan met lezen “Soms denk ik dat dit eigenlijk alles is”

Hoe verhoud je je tot oorlog?

Ik heb er even naar moeten zoeken. Want net als iedereen schrik ik van het leed en van de beelden. Het zet mijn wijsheid onder druk. Ik voel de verleiding van het oordeel en van het willen handelen. De haast om het goed(e) te willen doen. Om aan te sluiten, hulp te geven en me uit te spreken. Ik voel ook de verleiding om me juist af te sluiten, om te negeren en me terug te trekken, mijn kinderen te beschermen en me te richten op wat hier dichtbij fijn en goed is.

Dat zijn allemaal patronen. Manieren om te overleven. Ingegeven door zowel angst als liefde. En daar is niks mis mee.

Maar diep vanbinnen weet ik dat wijsheid iets anders vertelt.

Doorgaan met lezen “Hoe verhoud je je tot oorlog?”