Een maand geleden stond ik langs de rand van een paardenbak. De paarden stonden roerloos naast elkaar. Om mij heen mijn teamgenoten geknield op de grond. Zowel paarden als mensen bogen hun hoofd. En ik stond rechtop naast de paarden. Inwendig steigerend.
Doorgaan met lezen “Op de grens tussen nu en morgen, leven wij”
Stuiterende kinderen: mama, mama, mama, mag ik….?
Werkgever: we verwachten dat je zoveel mogelijk je werk blijft doen…
Of je nu paardencoach bent of niet, de volledig herziene editie van het boek ‘Coachen met paarden – de wijsheid van de kudde’ van Ruud Knaapen, is geen gemakkelijk boek. Maar de mate waarin je in staat bent de inhoud te ‘begrijpen’, heeft meer te maken met de mate waarin je bereid en in staat bent je te laten veranderen dan met je kennisniveau.
Doorgaan met lezen ““Voor de woorden is alles al gebeurd””
Vorige week was ik aan het eind van een werkdag onderweg naar de trein. Het regende. Ik dook diep in mijn jas, het was echt guur. Met onzichtbare oogkleppen op wilde ik vooral graag zo snel mogelijk het stationsgebouw bereiken. Toen hoorde ik iemand met stemverheffing praten.
Doorgaan met lezen “Holding space als een kind”
Vanmorgen zat ik op de bank en keek naar mijn jongste zoon, terwijl hij stond te dansen in de woonkamer. Keer op keer hetzelfde nummer. ´Hij is van mij.´ Repeat, repeat, repeat. Ik keek naar hem en betrapte me op de gedachte: alle laagjes zijn er weer af.
Doorgaan met lezen “Als alle laagjes eraf zijn…”
Ze is tegen de 70. Ik ontmoette haar voor het eerst toen ik een lezing gaf in de bibliotheek in Zwolle. Ze had toevallig een bordje met een aankondiging zien staan en kwam vragen of ze nog aan kon schuiven. De lezing was volgeboekt, maar er bleken wat meer stoelen in de zaal te passen dan gedacht, dus het kon.
Doorgaan met lezen “Over blijven”
Het is een thema dat steeds terugkomt, in gesprekken met collega’s en opleiders en in mijn (be)oefening en reflecties: non-dualisme. En ik heb er nog geen boek over gelezen. Wat hoogst ongebruikelijk is voor mij, hoewel ik steeds minder zoek naar antwoorden in boeken sinds ik met paarden werk.
Doorgaan met lezen “Ze noemen het non-dualisme…”
Gisteren was de eerste avond van de zomeravondreeks ‘Stil worden’ – speedcoachen met paarden.
Ik werd wakker met buikpijn. ‘Ik vind het spannend, geloof ik’, zei ik aan de ontbijttafel tegen mijn man. Overdag had ik afleiding van mijn werk bij de bibliotheek. Op de terugweg kwam de spanning terug; misselijk was ik ervan.
Doorgaan met lezen “Hoe gaat dat dan, coachen met paarden? Nou…, snel.”
Als kind had ik geen woorden. Ik was een sensitief kind, maar thuis werd niet gesproken over gevoel. En dus had ik geen woorden voor wat ik voelde bij de juf, bij andere kinderen, bij mezelf. Misschien was het wel daarom dat ik verliefd werd op taal en boeken.
Doorgaan met lezen “Groeien in stilte”
WijsGoed 