Je hoofd buigen

‘Ik voel me zo vernederd’, zei een klant eens, toen ik haar tijdens een oefening uitnodigde om te knielen en haar hoofd te buigen. En ik snapte haar wel…

Maar een vernedering is het niet.

Deemoed is de moed om je hoofd te buigen voor dat wat groter is dan jij.

Het laat je aanvaarden wat je gegeven is. In volle omvang.

Het leven. De ups en de downs.
Dat wat er is en dat wat je mist.
En je volle potentieel.

Op een bepaalde, gekke manier moeten we kleiner worden om ons potentieel te laten stromen. Deemoediger. Dat het minder over ons mag gaan. En we ons openstellen voor dat wat door ons heen wil ontstaan.

Want potentieel wil bijdragen. En het is handig als je dan niet in de weg staat. Met ideeën, angsten, twijfels en bezwaren.

En nu komt het paradoxale. Want het is wel de bedoeling dat je er helemaal bent. Met alles wat je bij je hebt. Ínclusief al je angsten, twijfels en bezwaren.

Het is de bedoeling dat je je laat dragen door de kudde. Zodat je potentieel kan stromen, en je jouw volle bijdrage kunt leveren.

Dezelfde klant stond later ook weer op. En ze oogde niet vernederd. Ze oogde bekrachtigd. Alsof ze er nu helemáál kon zijn. En er klaar voor was om bij te dragen, met alles wat haar gegeven was. En alles wat er mogelijk miste.

Overgave en bereidheid in één simpele beweging, omlaag en weer omhoog.

Simpel misschien, maar niet eenvoudig. (Dee)moedig.

***

Ooit omschreef ik het KuddeWijs-jaartraject als één lange, steeds dieper wordende buiging. Overgave is een sleutelwoord, maar potentieel en kudde ook. Het traject draait rond die woorden. En bekrachtigt je op een diepe laag.

Op 11 maart a.s. geef ik een kennismakingsworkshop. Ben je nieuwsgierig naar mij en mijn werk en wat de kuddewijsheid van paarden je kan leren? Stuur me een mailtje voor meer info.