Het ‘zie je wel’-spelletje

Oog in oog met een paard ontmoet je niet alleen jezelf. Je ontmoet je kudde. En de thema’s van je kudde. Bij trauma(verwerking) denken we vaak aan individuele ervaringen en de gevolgen daarvan. In werkelijkheid is het trauma vaak groter dan dat, is het pijn die in de kudde voelbaar is. Wat je ervaart als een individuele ervaring, is een herhaling van een bekend verhaal. Een variatie op het thema.

Er zit angst in mijn kudde als het over zichtbaarheid gaat. Zichtbaar zijn (met alles wat er is), is onveilig. Onzichtbaar zijn is veiliger. Iedere keer als ik iets schrijf, iets deel, of me verbind, kom ik dat thema tegen.

Jarenlang zag ik om me heen vooral bewijs van die onveiligheid. Ik speelde het ‘zie je wel’-spelletje. Het spelletje dat altijd gelijk heeft. Regelmatig kregen anderen een rol toebedeeld in mijn spel. Het spel gaf me altijd gelijk. Zie je wel: ik kan me maar beter verstoppen. Het ‘zie je wel’-spelletje is de drijvende kracht achter een voortdurend herhaald verhaal. En we doen het allemaal.

Ik geloof dat één van de redenen dat ik met paarden ben gaan werken, is dat ik instinctief wist dat ik dit verhaal niet wilde doorgeven aan mijn kinderen. Of misschien beter gezegd: dat ik ze ook een ander verhaal wilde kunnen vertellen. Een ‘kijk, het is goed’-verhaal.

Een paar maanden geleden, tijdens een intervisiebijeenkomst met collega’s, stond ik in de bak met als thema: angst. Ik stond op een turning point, zoals sessies die kennen.

Een collega zei: “Liever aanwijzen, dan uitverkoren zijn.” Vrij vertaald: liever het ‘zie je wel’-spel spelen, dan mijn plek innemen en mijn potentieel laten stromen.

Ik knikte.
En voelde hoe ik in beweging kwam.

Bij de afronding zei ik: “Het is misschien een kwestie van kiezen voor vertrouwen.” Ik zei het nog aarzelend, maar het besef was er. Het besef dat vertrouwen een keuze is. Een keuze die ruimte geeft aan een nieuw verhaal.

Paarden weten exact wat dienend is aan het overleven van de kudde. En een voortdurende herhaling van een oud verhaal is dat vaak niet. Vertrouwen op de kudde wel.