Luister er doorheen, door het gieren, het suizen, het dwarrelen. Hoor je de stilte? De stilte waarin alles leeft, ademt? Mens, dier, natuur. We leven op de ondertoon van de wind. Daarom verstaan we elkaar, kunnen we de fluistering horen, die leeft in iedere cel van ieder levend wezen.
Het is een vergeten vaardigheid. Om juist in een gesprek de stilte op te zoeken. Er doorheen te luisteren en de fluistering op te vangen van dat wat eigenlijk gezegd wil worden, gehoord wil worden, gezien wil worden. De aandacht niet op jou of mij, maar op wat er tussen ons gebeurt.
Duik diep genoeg om meegenomen te worden en je zult ontdekken dat jij en ik daar oplossen. In de beweging zijn we één. Duiker en duikpak. Zuurstof. Wind, adem, zee. Fluistering.
We leven op de ondertoon. De rest is slechts ruis.
