Vanmorgen zat ik op de bank en keek naar mijn jongste zoon, terwijl hij stond te dansen in de woonkamer. Keer op keer hetzelfde nummer. ´Hij is van mij.´ Repeat, repeat, repeat. Ik keek naar hem en betrapte me op de gedachte: alle laagjes zijn er weer af.
Alle laagjes die er in een schoolweek overheen gaan, onder invloed van ritme, programma en verwachtingen, van andere kinderen en volwassenen. Dansen is wat hij doet als alle laagjes er af zijn.
Ik dacht aan die keer vorig jaar dat hij me in alle ernst vroeg: “Waarom besta ik, mama? Waarom ben ik gemaakt? Dat wil ik heel graag weten.” En ik realiseerde me ineens dat ik misschien wel naar het antwoord keek.
In systemisch werk is er een woord voor: bestemming. Bestemming is iets anders dan ambitie. Het is geen missie of doel; je kunt het niet vinden of oppakken. Bestemming vindt jou en je kunt het alleen maar leven. Als je je in dienst laat nemen.
Ergens vorig jaar zat ik voor intervisie in een weiland met een collega. Thema: bestemming. We hadden een mooi plan, en natuurlijk ging het anders. De paarden knabbelden aan de stoelen, vroegen nadrukkelijk onze aandacht en ik weet nog dat het me irriteerde. Het deed me denken aan hoe mijn kinderen mijn aandacht weten te vragen als ik ergens mee bezig wil zijn.
Een kleine Shetlandpony stond achter me en duwde in mijn nek, tegen het onderste randje van mijn hoofd. Buig je hoofd, leek hij te zeggen. Ik deed het en ademde uit. En in hetzelfde ogenblik realiseerde ik me: geen bestemming is groter dan het moederschap. Paarden hebben geen boodschap aan mijn ambities, kinderen ook niet. En terecht.
Hoe meer wij loslieten daar in dat weiland, hoe meer de paarden ontspanden. Tot we naast elkaar alleen maar zaten te kijken naar de grazende paarden. En deelden wat er in ons opkwam. Alle laagjes eraf.
De sleutel tot je bestemming ligt misschien wel in dat wat je nog steeds doet als alles wegvalt. Als alle laagjes eraf zijn. Als je geen publiek nodig hebt, geen waardering, geen stimulans. Dan kan het leven je in dienst nemen.
Plotseling stopte mijn zoon de muziek. Hij keek me aan en zei: “Ik wil niet dat je naar me kijkt, mama.” Je bestemming delen, dat is kwetsbaar.
WijsGoed 