Een bekentenis en een gesprek:
“Soms verkies ik het donker boven het licht.
Soms verkies ik het donker om me in te verstoppen.
Soms verkies ik het donker om mezelf te straffen, voor wat fout ging.
Soms verkies ik het donker, om vrijuit lelijk te zijn.”
Zei de Mens en sloeg zijn ogen neer.
“Ik weet het”, zei Compassie en de Mens keek op.
“Moed is kiezen voor een leven in het licht, zonder het donker uit te sluiten”, zei Moed en de Mens knikte.
Allen keken nu naar Wijsheid.
Wijsheid liet een lange stilte vallen, een stilte die hen allen omsloot, en zei toen:
“Slapen heeft evenveel waarde als wakker zijn.
Wie weet waar donker eindigt en licht begint?
Vind de plek waar je het niet meer weet. Zie hoe donker licht wordt en andersom. Zie de dans.
Daar ligt het leven.”
En de Mens glimlachte.
