Zo’n tien jaar geleden was er een spelprogramma op televisie onder de naam ‘De zwakste schakel’. Kandidaten stonden in een halve cirkel en kregen in rap tempo om de beurt een vraag. Wie de minste goede antwoorden gaf, werd door Chazia Mourali de deur gewezen met de woorden “Je bent de zwakste schakel, tot ziens.” De rest van de groep vervolgde het spel om zoveel mogelijk geld te verdienen.
Volgens mij is het geen toeval dat ik juist in deze dagen aan dat programma terugdenk. Elimineer wat in negatieve zin afwijkt en zegevier; het basisbeginsel voor strijd en oorlog.
In Nederland is het de laatste jaren gebruikelijker om de verbinding te zoeken. Organisaties willen mensen verbinden aan hun doelstellingen, teams werken aan onderlinge verbondenheid en de opdracht van managers is om ‘verbinders’ te zijn. Jezelf of je organisatie verbinden aan, liefst nobele, zaken is booming.
Van de zwakste schakel naar de verbindende schakel; het streven is op zich al nobel.
Maar wel ingewikkeld: want wanneer ben je verbindend? En wie verbindt zich aan wie? Kun je wel in je eentje een ‘verbinder’ zijn?
Mijn voorlopige analyse is als volgt: verbinden is op zoek gaan naar iets wat je deelt. Verbinden is actief zoeken naar overeenkomsten: gedeelde belangen, passies, waarden, gedeelde angsten, onzekerheden en behoeften.
Met bijna iedereen is wel iets vinden wat je deelt. Maar hoe vind je dat dan?
Door te delen. Deel je passies, waarden, angsten, onzekerheden en behoeften. Nodig anderen uit om zichzelf in jou te herkennen, zich aan jou te verbinden.
Dat is volgens mij het enige antwoord op polarisatie, individualisme, materialisme en egoïsme.
Deel ruimhartig en wees een verbindende schakel.
